In het jaar 2000 was diversiteit geen topic. Ik kreeg mijn eerste directiejob in een IT bedrijf omdat ik de beste was en per ongeluk was ik ook vrouw! Als first girl in the boardroom kwam ik in een leerproces en ontdekt nieuwe spelregels.
En dat leerproces levert soms best ingewikkelde situaties op. Zo kan me nog heel goed mijn eerste directieoverleg herinneren. In een team met 4 mannelijke collega’s, die al jaren samenwerkten, wilde ik mijn visie op een bepaald onderwerp delen.
Dus als miss perfect had ik het overleg super goed voorbereid. Inlezen, spreadsheets maken, de hele rambam. En toen het onderwerp op tafel kwam, zeiden ze “nou Miranda, we hebben gisteren met z’n allen gesquasht en toen hebben we het in de sauna hierover gehad”…
En dat was toch een partijtje ongemakkelijk. Voor ons allemaal. Want mijn collega’s beseften zich dat de manier waarop ze al jarenlang met elkaar omgingen, niet meer pasten bij de nieuwe samenstelling. Voor de mannen een kwestie van ‘old habits die hard’. En voor mij als first girl in de boardroom was het voor mij een kans om de leiding te nemen in het maken van nieuwe spelregels. Een leerproces waarin je samen bouwt aan een basis die voor iedereen werkt.
Je moet daarin duidelijk zijn, zonder dingen persoonlijk te maken. Want dat is wat in mijn ogen nog te weinig gebeurt. Hoe vaak ik toch dingen voorbij zie komen over buitengesloten worden, of dat hardnekkige old boys network waar je mee te maken hebt. Ja er zijn nu eenmaal veel meer mannen in de techniek en ict, maar die zijn er niet op uit om vrouwen met man en macht (letterlijk) tegen te houden. Veranderen kost tijd.
Diversiteit vraagt iets van mannen en vrouwen en daarom geef ik keynotes over dit onderwerp. Leiden met gevoel en verstand. Authentiek durven zijn als vrouw en man!
